ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΠΟΛΟΓΙΑ

Αφορμή για αυτή την ανάρτηση στάθηκε το ψευδές και συκοφαντικό κείμενο κάποιου

Σιμόπουλου που με πρόσχημα την "δήθεν αποκάλυψη της αλήθειας" λασπολογεί εναντίον

της κορυφαίας μορφής της Παγκόσμιου Ιστορίας.

Μια πρώτη απάντηση (απο τον Αρριανό και τον Πλούταρχο) στον παγκοσμίως άγνωστο

και χωρίς ακαδημαικούς τίτλους και γνώσεις, εμπαθή συμπλεγματικό και

ζηλόφθονο “συγγραφέα” Κ.Σιμόπουλο που έγραψε ένα κατάπτυστο συνοθύλευμα

απο κατάφωρα ψεύδη,μισές αλήθειες,σοφιστικά τεχνάσματα χαμηλοτάτου επιπέδου

και ψευτο”ειρηνιστικές” και “ανθρωπιστικές” κορώνες, για να παρασύρει τους αδαείς και τους αφελείς,,προσπαθώντας να μειώσει και να συκοφαντήσει τον ημίθεο Αλέξανδρο, τον Αρχοντα του Πολέμου, τον υιό του Διός-που έγινε μύθος για τα επιτεύγματα του,επιτεύγματα τα οποία κανείς άλλος δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει,ούτε πριν ούτε μετά, και διέδωσε τον Ελληνικό πολιτισμό σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο-κατηγορώντας τον με χαμερπή και ποταπό τρόπο,ως σφαγέα,ανίκανο,μέθυσο και τύραννο.Έχει μάλιστα το θρασσος να έχει ως “βιβλιογραφία” για τα όσα εμπαθη ή ,ανιστόρητα και συκοφαντικά αναφέρει τον Αρριαννό και τον Πλούταρχο.Βασίζεται προφανώς στο κύρος των αρχαίων συγγραφέων και στο γεγονός ότι οι περισσότεροι δεν τους έχουν διαβάσει και απλώς πείθονται απο το γεγονός ότι εφόσον έχουν συμπεριληφθεί στην

βιβλιογραφία...“άρα θα υποστηρίζουν τις απόψεις αυτές” , όπως αφελώς και απλοϊκα συμπεραίνουν οι πολλοί,μη αντιλαμβανόμενοι την ευτελή δολιότητα του εν λόγω “συγγραφέα”

Ειδού λοιπόν τι λέει ο Αρριανος...για τον Αλέξανδρο

“ Και όποιος κατακρίνει τον Αλέξανδρο ας μην τον κατακρίνει επικαλούμενος μόνο όσα είναι άξια κατάκρισης, αλλά, αφού δει συγκεντρωτικά όλο του το έργο, ας αναλογιστεί ποιος είναι αυτός ο ίδιος (ο επικριτής) και σε πόσο ταπεινή θέση βρίσκεται, ενώ αντίθετα πόσο σπουδαίος ήταν εκείνος και σε ποιο σημείο ανθρώπινης ευτυχίας έφθασε, αφού αναμφισβήτητα έγινε βασιλιάς και των δύο ηπείρων, και το όνομά του έφθασε παντού, ενώ ο ίδιος είναι ασήμαντος, ασχολείται με ασήμαντα πράγματα και δεν καταφέρνει ούτε αυτά. Γι' αυτό λοιπόν εγώ νομίζω ότι εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε ούτε έθνος ούτε πόλη ούτε έστω και ένας άνθρωπος στον οποίο να μην είχε φθάσει το όνομά του. Επομένως δεν νομίζω ότι χωρίς τη θεία θέληση θα μπορούσε να γεννηθεί ένας άντρας τέτοιος, που να μη μοιάζει με κανέναν άλλο. Και αυτά λέγεται ότι επιβεβαίωσαν χρησμοί για τον θάνατο του Αλεξάνδρου και διάφορα οράματα που παρουσιάστηκαν σε διάφορους ανθρώπους και όνειρα που είδαν διάφοροι άνθρωποι, αλλά και οι τιμές που ως τώρα του αποδίδουν οι άνθρωποι και η ανάμνησή του, πράγμα όχι ανθρώπινο. Ακόμη και τώρα, μετά τόσα χρόνια δίνονται προς τιμή του χρησμοί στο έθνος των Μακεδόνων. Αλλά κι εγώ ο ίδιος, μολονότι κατέκρινα στην ιστορία μου μερικές ενέργειες του Αλεξάνδρου, εντούτοις δεν ντρέπομαι να θαυμάζω τον ίδιο τον Αλέξανδρο. Τις πράξεις εκείνες κατέκρινα εξαιτίας του σεβασμού μου προς την αλήθεια και παράλληλα για να ωφελήσω την ανθρωπότητα. Γι' αυτό άλλωστε και ο ίδιος παρακινήθηκα στη συγγραφή αυτού του έργου με τη βοήθεια του θεού. ΄΄ Αρριανού "Αλεξάνδρου Ανάβασις, “

Και ο Πλούταρχος

“ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΤΥΧΗΣ Ή ΑΡΕΤΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ Α΄

1. Ο Αλέξανδρος Γ’ ( Μέγας Αλέξανδρος ) θα δυσφορούσε και θα αγανακτούσε αν θεωρηθεί ότι πήρε την ηγεμονία δωρεάν και από την Τύχη, ηγεμονία που απόκτησε με πολύ αίμα και αλλεπάλληλα τραύματα. 2. Νομίζω ότι ο Αλέξανδρος θα μπορούσε να πει προς την Τύχη που θέλει τα κατορθώματά του ως δικά της : « Μη μου διαβάλλεις την αρετή και μη μου αφαιρείς τη δόξα. Ο Δαρείος είναι δικό σου έργο, που από δειλό και ταχυδρόμο του βασιλιά τον έκανες δεσπότη των Περσών. Εγώ όμως είχα καταλάβει τα Σούσα, αφού νίκησα στα Άρβηλα, και η Κιλικία μου άνοιξε διάπλατα το δρόμο για την Αίγυπτο και για την Κιλικία ο Γρανικός, που τον πέρασα πατώντας στα πτώματα του Μιθριδάτη και του Σπιθριδάτη. Κόσμησε τον εαυτό σου και περηφανεύσου για βασιλιάδες που δε γνώρισαν τραύματα και αίματα. Εκείνοι ήταν τυχεροί, οι Ώχοι ( επώνυμο του βασιλιά Αρταξέρξη του Γ’ ) και οι Αρταξέρξες ( Πέρσες βασιλιάδες ), που αμέσως από την ώρα που γεννήθηκαν τους εγκατέστησες στο θρόνο του Κύρου ( ο Κύρος ο Πρεσβύτερος ήταν ιδρυτής του περσικού κράτους με την ένωση Μήδων και Περσών μετά τη μάχη των Μασσαγετών το 530 π.Χ.). Το δικό μου όμως το σώμα είναι γεμάτο σημάδια που δείχνουν ότι η Τύχη πολεμούσε εναντίον μου παρά ήταν μαζί μου. 1) Πρώτα χτυπήθηκα στους Ιλλυρίους με πέτρα στο κεφάλι και με σίδερο στον τράχηλο, 2) έπειτα στο Γρανικό τραυματίστηκα στο κεφάλι από βαρβαρικό λεπίδι και 3) στην Ισσό ( τραυματίστηκα ) στο μηρό με ξίφος ۠ 4) στη Γάζα πάλι χτυπήθηκα με βέλος στον αστράγαλο και « έβγαλα » τον ώμο μου πέφτοντας βαρύς από τη θέση μου ۠ 5) στους Μαρακανδανούς έσπασε από εχθρικό τόξευμα το κόκαλο της κνήμης μου ۠ 6) και πολλά τραύματα στους Ινδούς και ψυχικοί πόνοι ۠ 7) στους Ασπάσιους ( ινδικό φύλο ) τραυματίστηκα από βέλος στον ώμο, και στους Γανδρίδες στο πόδι ۠ 9) στους Μαλλούς ένα βέλος από τόξο καρφώθηκε στο στέρνο μου με την αιχμή του βαθιά μέσα μου και δέχτηκα χτύπημα λοστού στον τράχηλο. 3. Έπειτα οι δυσκολίες της ίδιας της εκστρατείας : οι χειμώνες, οι ξηρασίες, τα βάθη των ποταμών, τα μεγάλα ύψη των βουνών ( ‘Αορνος πέτρα και Σογδιανή πέτρα ), τα άγρια θηρία ( πολεμικοί ελέφαντες του Πώρου στην Ινδία ), οι άγριοι τρόποι ζωής, οι αλλαγές των ηγετών τους, οι αλλεπάλληλες προδοσίες. Αλλά και πριν ακόμη από την εκστρατεία, η Ελλάδα συνταρασσόταν από τους πολέμους του Φιλίππου ۠ η Θήβα αποστατούσε και η Αθήνα συμπαραστεκόταν στη Θήβα, και το περσικό χρυσάφι που έρεε άφθονο παντού ξεσήκωνε την Πελοπόννησο. Τα ταμεία του Φιλίππου ήταν άδεια από χρήματα, υπήρχε επιπλέον και ένα δάνειο διακοσίων ταλάντων. Το σπουδαίο και μεγάλο εφόδιο που προετοίμασε για τον Αλέξανδρο η Τύχη ήταν εβδομήντα τάλαντα και τρόφιμα που έφταναν μόνο για τριάντα μέρες. 4. Ο Αλέξανδρος τόλμησε να επιτεθεί εναντίον μιας πολύ μεγάλης δύναμης με πολύ φτωχά μέσα, έχοντας όμως τις μεγαλύτερες και καλύτερες προϋποθέσεις : τη μεγαλοψυχία, τη σύνεση, τη σωφροσύνη, τη γενναιότητα, με τα οποία τον εφοδίασε ο μεγάλος δάσκαλός του Αριστοτέλης. Ο Αλέξανδρος αναγνώριζε στην Ιλιάδα τον Αχιλλέα ως προπάππου του και πρότυπο της δράσης του. Κοιμόταν με την Ιλιάδα κάτω από το προσκέφαλό του και η ασπίδα του Αχιλλέα που πήρε από την Τροία τον συνόδευσε στη μεγάλη του εκστρατεία. 5. Ο Αλέξανδρος έμαθε στους Υρκανούς να τελούν γάμους, δίδαξε στους Αραχωσίους να καλλιεργούν τα χωράφια, έπεισε τους Σογδιανούς να τρέφουν και να μη σκοτώνουν τους πατέρες τους και τους Πέρσες να σέβονται και να μην παντρεύονται τις μητέρες τους. Είναι πράγματι αξιοθαύμαστο η φιλοσοφία με την οποία οι Ινδοί προσκυνούν θεούς ελληνικούς, οι Σκύθες θάβουν και δεν τρώνε τους νεκρούς. Ο Αλέξανδρος έχτισε πάνω από 70 πόλεις μέσα σε βαρβαρικά έθνη και γέμισε την Ασία με ελληνικά ήθη και επιβλήθηκε στον άγριο και θηριώδη τρόπο της ζωής τους. Ο Αλέξανδρος είναι ο μέγιστος πρακτικός φιλόσοφος. 6. Ο Αλέξανδρος δε γέμισε την απέραντη επικράτειά του με εξορίες και ύπουλες στάσεις ( εξεγέρσεις ), αντιμετωπίζοντας τους Έλληνες ως ηγέτης και τους βαρβάρους ως κατακτητής, όπως τον είχε συμβουλεύσει ο Αριστοτέλης, αλλά πιστεύοντας ότι είχε αποσταλεί από το θεό ως κοινός κυβερνήτης και συμφιλιωτής όλων, εξαναγκάζοντας με τα όπλα όσους δεν πείθονταν με το λόγο και, συνενώνοντας σε ένα τα πάντα, καθόρισε όλοι να θεωρούν ως πατρίδα την οικουμένη. 7. Ο Αλέξανδρος στα Σούσα έκανε ένα μεγάλο γαμήλιο γλέντι με τους στρατηγούς του και πλήθος στρατιωτών που παντρεύονται Περσίδες γυναίκες και τον ίδιο τον Αλέξανδρο να παίρνει γυναίκα του την κόρη του Δαρείου Στάτειρα, στο πλαίσιο της συνένωσης των λαών. Συνολικά, πάνω από 10.000 Έλληνες είχαν παντρευτεί Περσίδες γυναίκες. 8. Ο Αλέξανδρος φορούσε στολή με συνδυασμό Περσικών και Μακεδονικών ενδυμάτων. Και τα χρώματα των ενδυμάτων έχουν τη σημασία τους : οι άνθρωποι προφυλάσσονται από ταύρους όταν φορούν κόκκινα ρούχα και από ελέφαντες όταν φορούν άσπρα, γιατί από τα χρώματα αυτά ερεθίζονται τα ζώα και εξαγριώνονται περισσότερο. Τώρα έμεινε ανήλιο το μέρος της γης, όσο δεν είδε τον Αλέξανδρο. 9. Δε διανοήθηκε να εξασφαλίσει πλούτη και πολυτέλεια για τον εαυτό του, αλλά ομόνοια και ειρήνη για όλους τους ανθρώπους και επικοινωνία μεταξύ τους. Όταν ο πατέρας του Φίλιππος είχε τραυματιστεί στο μηρό με λόγχη στους Τριβαλλούς ( είχε βέβαια διαφύγει τον κίνδυνο, αλλά στενοχωριόταν για την αναπηρία του ), ο Αλέξανδρος είπε : « Να έχεις θάρρος, πατέρα, και να προχωράς χαρούμενος, για να θυμάσαι σε κάθε σου βήμα την ανδρεία σου ». 10. Ο Αλέξανδρος ξεχώριζε πιο πολύ από όλους τον εξής στίχο της Ιλιάδας : « Μαζί ενάρετος βασιλιάς και πολεμιστής γενναίος ». Αφού πέρασε λοιπόν τον Ελλήσποντο, επισκέφτηκε την Τροία για να τιμήσει το ίνδαλμά του, του Αχιλλέα. 11. Είναι δυνατό να δει κανείς στον Αλέξανδρο το πολεμικό να είναι φιλάνθρωπο, το πράο ισχυρό, το δαπανηρό οικονομικό, το εριστικό συμφιλιωτικό, το ερωτικό συνετό, το ελεύθερο όχι αδρανές και το επίπονο όχι απαρηγόρητο. Όταν είδε το Δαρείο νεκρό, γεμάτο τραύματα, δεν πρόσφερε θυσίες και δεν τραγούδησε παιάνες, αλλά έβγαλε τη χλαμύδα του και την εναπόθεσε πάνω στο νεκρό.

ΚΕΙΜΕΝΟ Β΄

1. Την ευφορία των καρπών την ευνοούν το καλό κλίμα και η λεπτότητα του αέρα, ενώ την άνθηση των τεχνών και των μεγάλων καλλιτεχνών την προκαλούν η ευνοϊκή διάθεση και η τιμή και η αγάπη των βασιλέων. 2. Ο Αλέξανδρος συνήθιζε να κοιτάζει προς τον ουρανό, λυγίζοντας ελαφρά τον τράχηλό του. Ο νους ωφελεί και ο νους κοσμεί και ο νους είναι αυτός που νικά και επικρατεί και βασιλεύει. 3. Είναι διαχρονική αλήθεια ότι όσοι ασκούν εξουσία τις περισσότερες φορές διαφθείρονται από πλήθος προκλήσεων που τους παρέχει ο θώκος και συμπεριφέρονται αλαζονικά ή εκτρέπονται σε ποικίλες καταχρήσεις δημόσιου χρήματος κ.λπ. Μόνο ο ενάρετος μπορεί να διατηρήσει το χρηστό του χαρακτήρα και να μην παρασυρθεί από τη μέθη της εξουσίας. 4. Ο Αλέξανδρος παντρεύτηκε τη Ρωξάνη γιατί την ερωτεύτηκε, ενώ την κόρη του Δαρείου Στάτειρα την παντρεύτηκε γιατί συνέφερε η ανάμειξη των δύο λαών και απέναντι στις άλλες Περσίδες έδειξε τόση εγκράτεια λόγω της σεμνότητάς του, όση ανδρεία απέναντι των Περσών. Όταν πέθανε η γυναίκα του Δαρείου την τίμησε με βασιλικές τιμές και δάκρυσε. 5. Ο Αλέξανδρος ήπιε νερό από ποτάμια θολωμένα με αίμα, και τα πέρασε πάνω σε γέφυρα από σώματα νεκρών, και από την πείνα του έφαγε το πρώτο χόρτο που είδε μπροστά του, και ξέθαψε έθνη χωμένα σε μεγάλα ύψη χιονιού και πόλεις θαμμένες κάτω από τη γη, και διέπλευσε θάλασσα με τεράστια κύματα και, διασχίζοντας ερήμους στη Γεδρωσία και την Αραχωσία, συνάντησε φυτό νωρίτερα στη θάλασσα παρά στη στεριά. 6. Όταν κάποτε έφτασαν στο Φίλιππο πρέσβεις από το βασιλιά των Περσών και εκείνος ( ο Φίλιππος ) απουσίαζε, στις φιλοφρονήσεις και τη φιλοξενία τους ο νεαρός Αλέξανδρος δε ρωτούσε τίποτε το παιδικό, όπως οι άλλοι, για τη χρυσή δηλ. άμπελο και τους κρεμαστούς κήπους ή πώς ήταν λαμπροφορημένος ο Πέρσης βασιλιάς, αλλά ήταν ολόκληρος επικεντρωμένος στα σπουδαιότερα θέματα του Περσικού βασιλείου, ρωτώντας να μάθει πόση είναι η δύναμη των Περσών, ποια θέση στο στράτευμα παίρνει ο βασιλιάς την ώρα της μάχης ۠ οι ξένοι έμειναν έκπληκτοι και έλεγαν : « Αυτός ο νέος είναι μεγάλος βασιλιάς, ενώ ο δικός μας είναι πλούσιος ». 7. Τα περισσότερα από τα περιουσιακά στοιχεία του Αλέξανδρου και από τα βασιλικά έσοδα τα μοίρασε στους εταίρους του, και μόνο ο Περδίκας δε δέχτηκε τίποτε στη διανομή, αλλά ρώτησε : « Για τον εαυτό σου τι κρατάς, Αλέξανδρε; » και όταν εκείνος του απάντησε « τις ελπίδες », ο Περδίκας είπε : « Κι εγώ σε αυτές θα μετέχω ۠ δεν είναι δυνατό να πάρω τα δικά σου, αλλά θα περιμένω αυτά του Δαρείου ». 8. Ο Αλέξανδρος είχε μέσα του τις μεγάλες ελπίδες, την ευσέβεια προς τους θεούς την εμπιστοσύνη στους φίλους ۠ είχε απλότητα, εγκράτεια, έλλειψη φόβου μπροστά στο θάνατο, γενναιότητα, φιλάνθρωπα αισθήματα, προσήνεια στη συναναστροφή, ειλικρίνεια, σταθερότητα στις αποφάσεις, ταχύτητα στις ενέργειές του, έρωτα για τη δόξα, αποτελεσματική επιλογή για το καλό. 9. Ο Περικλής φορολόγησε τους Έλληνες και με αυτά τα χρήματα κόσμησε με ιερά την Ακρόπολη ۠ αντίθετα, ο Αλέξανδρος πήρε χρήματα από τους βαρβάρους και τα έστειλε στην Ελλάδα, δίνοντας εντολή να οικοδομήσουν ναούς προς τιμή των θεών με 10.000 τάλαντα. 10. Δεν είχε λοιπόν την Τύχη ο Αλέξανδρος με το μέρος του, αλλά αυτή ήταν απειλητική απέναντί του. Όλα του τα κατορθώματα οφείλονται στην τόλμη και στην αρετή του.”

Αυτά λοιπόν αναφέρουν ο Αρριανος και ο Πλούταρχος για τον Αλέξανδρο...

και αν αυτά είναι επαινετικά για αυτόν ή μειωτικά όπως προφανώς ισχυρίζεται

ο εν λόγω κύριος αφού τους περιλαμβάνει στην βιβλιογραφία του συκοφαντικού του

άδικου και ανιστοριτου λιβέλλου κατα του κορυφαίου ήρωα των Ελλήνων ας κριθεί απο

αυτούς που θα διαβάσουν τα κείμενα.

Διονυσιος-Αχιλλεας Φραγκεδάκης